Karadedeler Musallatı

 Kasabanın dışında, çam ağaçlarıyla çevrili eski bir köy vardı. Oranın adı zamanla unutulmuştu ama yaşlılar buraya Karadedeler Köyü derdi. Söylentiye göre, yüzyıllar önce burada bir cin kabilesi yaşar ve zaman zaman insanlara görünürdü. Köylüler, bu varlıklarla bir anlaşma yapmıştı: "Topraklarınıza dokunmayız, siz de bizimkine dokunmayın."

Ancak, gençlerden biri, bu anlaşmayı bozdu.

Yasaklı Gece

Köyün en meraklısı olan Kerem, büyüklere kulak asmayan biriydi. Yaşlılardan biri ona şöyle demişti:

"Eğer gece yarısı köyün batısındaki kuyuya gidersen, cinlerin ayinini duyarsın. Ama sakın ha sesini çıkarma, yoksa seni alırlar!"

Kerem, bu hikâyeye inanmadı. Bir gece, elinde bir fenerle o kuyuya gitti. Oraya vardığında rüzgarın uğultusu kesildi, çıt çıkmaz oldu. Karanlığın içinden ince, fısıltılı bir ses geliyordu. Kelimeleri anlayamıyordu ama bir ritim vardı, sanki bir dua okunuyordu.

Tam geri dönmeye karar verdiğinde, arkasında bir ayak sesi duydu. Aniden tüm vücudu buz gibi oldu. Yavaşça başını çevirdiğinde, kuyunun başında duran uzun boylu, simsiyah gözlü bir varlık gördü.

Varlık, başını hafifçe yana eğdi ve gülümsedi.

Musallat

Kerem, çığlık atarak köye koştu. O geceden sonra hiçbir şey eskisi gibi olmadı. Sürekli karanlıkta hareket eden gölgeler görüyordu. Geceleri boğulur gibi uyanıyor, odasında fısıltılar duyuyordu. Ailesine söylediğinde kimse inanmadı. Ancak annesi birkaç gece sonra onun uykusunda kendi kendine konuştuğunu fark etti.

Bir gece annesi onu uyandırmaya çalışırken Kerem aniden gözlerini açtı. Ama gözleri kapkaraydı.

Kadıncağız donup kalmıştı. Kerem’in ağzından başka bir ses çıkıyordu:

"Anlaşmayı bozdun… Artık bizimlesin."

O geceden sonra Kerem ortadan kayboldu.

Ailesi ve köylüler günlerce onu aradı ama hiçbir iz bulamadılar. Tek ipucu, kuyunun kenarında bulunan ayak izleriydi. Ancak izler, kuyuya doğru gidiyordu… ve çıkmıyordu.

O günden sonra kimse kuyunun yanına gitmeye cesaret edemedi. Gece olduğunda, rüzgârın sesi arasında hâlâ o fısıltıları duyanlar vardı.

Ve bazen, kuyunun başında simsiyah gözleriyle gülümseyen birini gördüklerini söylüyorlardı…

karadedeler, musallati, gercek